مهتاب از هوائی زمین نفس می گیرد.

در مقاله دانشمندان جاپانی منتشره در Nature Astronomy آمده است: « به عقیده ما آتسمفر زمین آنطور که میلیارد سال گذشته بود، ممکن است بر سطح مهتاب تا کنون حفظ شده باشد».

مدت زیادی کره مهتاب در معرض بادهای  آفتابی قرا می گیرد — در این باد ذرات باردار آفتابی وجود دارد.  اما طی  5 روز هر مهتاب قمری ، بادهای زمینی مانع رسیدن بادهای آفتابی  به قمر زمین می شود و کره مهتاب در باصطلاح « دم» مگنیتوسفر زمین قرار می گیرد  که مملو از  ین های اکسیجن زمین است.

اکسیجن زمینی  گویای وجود  ایزوتوپ های اکسیجن  17 و 18 در نمونه های  خاک کره مهتاب است که توسط فضانوردان « آپولون» به زمین رسانده شدند.  باد آفتابی اکسیجن —16 را به کره مهتاب منتقل می کند  و هنوز مشخص نشده است که ایزوتوپ های دیگر آن از کجا به مهتاب منتقل می شوند.  دانشمندان  متذکر می شوند  که ترکیب ایزوتوپ های اکسیجن  که به کره مهتاب منتقل می شوند  شبیه  ایزوتوپ های موجود در  لایه ازون زمین است.