هراس حزب جمعیت از ورود حکمتیار

زمانیکه ارگ در انتظار استقبال از گلبدین حکمیتار به سر می برد، هراس انزوا در میان رهبران حزب جمعیت از ورود دشمن دیرینه به قدرت، به اتحاد و حمایت از عطا محمد نور انجامید، اتحادی که در عدم دوراندیشی سیاسی بسیار دیر اتفاق افتاد.

به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، رفع تحریم ها از گلبدین حکمتیار و تلاش های عطا محمد نور برای ادغام شدن در حکومت همان برهم خوردن ساختار اکنون قدرت و حضور بازیگران جدید در راس افغانستان است، حکومتی که با توافقنامه و شراکت بنا شد و با تلاش های اشرف غنی در نیمه به خانه تکانی انجامید.
با رسمیتی که حزب اسلامی از توافقنامه صلح گرفت و برداشته شدن تحریم ها از رهبر این حزب به طور قطع در حکومت حضور فعالی خواهند داشت که برای حزب جمعیت اسلامی و مقام های قدرتمند آن، زنگ خطری است برای نیمی از قدرت.
رهبران حزب جمعیت پس از گفتگوهای عطا محمد نور طی جلسه های پی در پی مخالفت صریح خود را با مذاکرات از آدرس این حزب اعلام کردند اما با نزدیک شدن به ورود گلبدین حکمتیار به کابل از عطا محمد نور و روند گفتگوها حمایت کردند.
بزرگترین حزب اکنون افغانستان که نیمی از قدرت را نیز در اختیار دارد با ورود حزب اسلامی به صحنه سیاسی کشور در بیم انزوا رفته و تلاش می کند که سهم نیمی از قدرت و حکومت را از دست ندهد اما وجود رقیب گذشته به طور قطع جابجایی های سیاسی را در پی دارد.
از سوی دیگر اگر چه حزب اسلامی در جنگ های داخلی گذشته و پس از آن یکی از دلایل کشتار و ناآرامی بوده است و سال ها است که از حضور در قدرت به دور مانده اما باید گفت که حزب جمعیت اسلامی نیز یکی از طرف های درگیر جنگ و رهبران و چهره های بانفوذ آن در 15 سال گذشته هم در حکومت شریک بوده اند و هم در فساد و بی قانونی.
حکومت جدید افغانستان با گذر از دوران طالبان و جنگ های داخلی و خارجی با جنگسالاران و مقام های آلوده به جنگ برقرار شد و اگر رهبران گذشته احزاب با زد و بندهای سیاسی و معامله به آرامی شامل قدرت شدند نیز زمینه را برای حضور جنایتکار کابل فراهم کرد.
در این میان اگر چه بسیاری با تمسخر، اشرف غنی را متفکر دوم جهان می خواندند اما رویدادهای اخیر، سیاست ارگ را به رخ مخالفان کشید، می توان به هوش و ذکاوت رییس جمهور در تفرقه و توطیه از انزوای قدرتمندان بلند پایه گرفته تا شامل کردن مخالف ترین مخالف مسلح در حکومت را شاهد باشیم.
اگر حزب جمعیت تنها رقیب برای قدرت بوده و طی سال ها با وارد شدن به هر معامله حکومت در فساد اداری و فقر گسترده مردم دست داشته و رهبران آن به جای دغدغه امنیت کشور به ثروت اندوزی و وابستگی به مقام مشغول بودند اکنون باید با حضور رقیب و دشمن دیرینه خود در تکاپوی بقا باشد.
حزب جمعیت به مانند سیاست بی اعتماد و پر تنش حکومت در اختلاف درون سازمانی به سر می برد و رهبران این حزب با وجود ضعیف شدن نماینده خود در حکومت وحدت ملی و کنار رفتن مقام های بلندپایه حکومتی دیگر اقوام، باید در مقابل انحصارطلبی و تک تازی های ریاست جمهوری به دنبال اتحاد و عملکردی هوشمندانه می بود اما اتحاد در این سرزمین حتی در میان یک قومیت و یک حزب سال ها است رخت بربسته است.
راس حکومت و حلقه اطرافیان آن با اشراف کامل بر ضعف رهبری دیگر اقوام، همواره توانست با توطیه و تفرقه بر قدرت حاکم باشد زیرا قوم پشتون با قرن ها تجربه حکومتداری هم از هوش سیاسی برخوردار و هم واقف بر ضعف رهبران تاجیک، ازبک، هزاره و… در مقابل پول و مقام.
حزب اسلامی که ساختار نظامی و درون سازمانی محکمی نسبت به دیگر احزاب افغانستان داشت با تجزیه شدن اگرچه به مانند گذشته قدرتمند نیست اما همچنان از لشکر مسلح و نفود بالا برخوردار می باشد.
عملکرد رهبران حزب جمعیت در مقابل مذاکرات عطا محمد نور با ارگ به دور از دوراندیشی سیاسی بوده است زیرا با وجود به انزوا رفتن عبدالله در حکومت وحدت ملی باید به دنبال حمایت از روند مذاکرات می بود تا با اتحاد بتواند سدی بر سر راه زیاده خواهی ریاست جمهوری باشد.
حال که ارگ در انتظار استقبال و دشمنان دیرینه در هراس بازگشت گلبدین حکمتیار به سر می برد در روزهای ناامنی های گسترده و بی پروایی پاکستان باید شاهد جابجایی های قدرت در حکومت باشیم و یا جبهه های احزاب در مقابل هم به مانند گذشته کابل؟!